Büyük travmalar ve kaldıramayacakları kadar büyük kayıpları çocuklar kendi inanılmaz hayal dünyaları ile  yaşanılabilir kılarlar. Baştan söylemeliyim ki filmden bahsederken filmin sonu hakkında istemeden veya zorunlu olarak spoiler / ipucuna sebep olabilirim. Film hakkında konuşmak sadece görselliği ile geçiştiremeyeceğim bazı ayrıntılar içermekte.
Sadece Avatarvari incelikli bir görsellik değil. Görselliğin bir o kadarda hikâye ve kurgu ile paralelliği, çocuğun kaybının hayal dünyasındaki yansımalarını yansıtması ile de kayda değer. Okyanusun derinliklerinde izlediğimiz harika resimler, olmadık zamanda ortaya çıkan balina, ada ve daha birçok metafor ile yönetmen bir çocuğun kendisini iyileştirme yolculuğunu bize anlatıyor.
Küçücük bir kayıkta bir kaplanla beraber çekilen filmin stüdyo zorluklarını düşünmek bile istemiyorum. Kaplanlı kayık sahnelerinde bilgisayar teknolojisinin başarılı ve hatasız kullanımı dikkat çekiyor.
Suraj Sharma dahil oyunculuklar dengeli.

Bir hayal dünyası hikâyesi…
Herkesin kendi gerçeği ile yüzleşme şekli başkadır. Psiko-dramatik, inanılmaz görsel bir film deneyimi ile Ang Lee uzun süren emeklerinin karşılıklarını alacak gibi. Sabırlılığı ile bilinen ve filmlerine zaman ve emek vermekle bilinen mülayim dev yönetmen Ang Lee… Görsel yeteneklerini aksiyonlarda kanıtlamış biridir. Ve dramaları ile Oscar’ı kapacak kadar da hikâyeleri sever. Aslına bakarsanız “Hulk” dahil diğer aksiyonlarında da  başarılı hikâyeleme kokusunu alıyorsunuz.
Kaçırılmaması gereken bir sinema olayı.